Liszaj na twarzy

Liszaj płaski to przewlekła choroba, która może zaatakować błony śluzowe, paznokcie a także skórę – w tym skórę twarzy. Charakterystyczne wykwity mogą pojawić się na brodzie, policzkach czy nosie. Czasami objawy można złagodzić domowymi, w innych wypadkach konieczne może być zastosowanie sterydów czy leków immunosupresyjnych. Czym więc jest liszaj i jak go leczyć?

Liszaje na twarzy – przyczyny

Etiologia pojawiania się liszajów na skórze do tej pory nie jest w pełni wyjaśniona. Dotychczasowe badania i obserwacje pozwoliły wysnuć wniosek, że na występowanie zmian na skórze wpływ może mieć obniżona odporność a także tocząca organizm choroba autoimmunologiczna, do których zaliczamy m.in. cukrzycę czy zapalenie wątroby. Również niektóre leki wydają się być „liszajogenne” i zaliczamy do nich np. penicuylaminę czy kwas paraaminosalicylowy. Należy także wspomnieć o liszajach towarzyszących osobom po przeszczepach, gdy dochodzi do odrzutu organu (choroba przeszczep przeciw gospodarzowi). Obecnie szacuje się, że ok. 1% populacji na świecie cierpi z powodu tej przypadłości i są to osoby najczęściej z przedziału wiekowego 30-60 lat. Co ważne, liszaj nie jest chorobą zakaźną, zatem nie można się nim po prostu od kogoś zarazić.

Objawy na skórze

Jak wygląda liszaj na twarzy? W przypadku zmian skórnych liszaj przyjmuje formę symetrycznych, sinoczerwonych, błyszczących grudek o wielkości do 3 mm. To, co je charakteryzuje, to prążki Wickhama, czyli niewielkie białe linie. Liszaj może być jeden, a może być ich kilkadziesiąt i zawsze swędzą. Świąd jest jednak charakterystyczny – nie koi go drapanie a pocieranie.

Jak leczyć liszaj płaski?

Jak już pisaliśmy, naukowcy nadal nie ustalili przyczyny, z powodu której liszaj się pojawia, stąd nie ma jednej procedury leczenia. Tak naprawdę nie ma nawet samego leczenia przyczyny, a jedynie leczenie objawowe skutków. Celem takiego postępowanie medycznego jest łagodzenie istniejących objawów, czyli np. redukcja świądu poprzez podanie leków antyhistaminowych. Przy nasilonych objawach pacjent może mieć zlecone steroidy (np. Encorton), antybiotyki (m.in. erytromecyna przy współistniejących zakażeniach) czy fototerapię. Wyjątkowo oporne przypadki leczy się także lekami immunosupresyjnymi (jak metotreksat). Ponadto lekarz może zlecić kremy z glikokortykosteroidami lub preparaty z kwasem salicylowym, których zadaniem jest usunięcie nadmiaru zrogowaciałego naskórka i poprawienie skuteczności steroidów.

Domowe sposoby na liszaj

Ich zadaniem jest redukcja świądu i pieczenia, a nie samo leczenie. Takie działanie mają m.in.:

• płukanka z siemienia lnianego do przemywania zmian (łyżka siemienia na szklankę wrzątku),
• okłady z marchwi (startą marchew wymieszać z oliwą i codziennie nakładać na skórę na kwadrans),
• kompres z nagietka do przykładania (4 łyżki kwiatów na szklankę wrzątku),
• terapia zawiesiną z siemienia (łyżka sproszkowanego siemienia na szklankę wody, do zmycia po zaschnięciu na skórze).

Nie bez znaczenia jest także jadłospis – nie ma w nim miejsca na ostre przyprawy, owoce i soki cytrusowe, a także pomidory i wyroby pochodne (np. ketchup) oraz na kofeinę pod każdą postacią. Należy także radykalnie ograniczyć spożycie soli.

Liszaj rumieniowaty na twarzy

Genetyka, hormony i immunologia – to te trzy kwestie należy wziąć po uwagę diagnozując liszaj rumieniowaty. Może mieć on dwie różne formy:

• łagodna postać choroby, czyli liszaj rumieniowaty skórny, dotyka tych partii skóry, które są narażone na promienie słoneczne.
• agresywna postać choroby, czyli liszaj rumieniowaty układowy, występuje nie tylko na skórze, ale i na narządach wewnętrznych. Zmiany skórne są charakterystyczne, ponieważ na twarzy pojawia się rumień o kształcie motyla, który obejmuje nos i policzki. Ten typ choroby jest groźny, ponieważ zapaleniu i uszkodzeniu ulec może tkanka łączna stawów i mięśni a także opłucna i tkanka łączna wokół nerek, serca, a nawet mózgu.