Karboksyterapia w leczeniu łuszczycy

Karboksyterapia, czyli terapia polegająca na aplikacji podskórnie lub śródskórnie medycznego dwutlenku węgla, ma swoje stałe miejsce w medycynie estetycznej. Niewiele jednak osób wie, że może być wykorzystywana do łagodzenia objawów łuszczycy.

Wyjaśnia nasz ekspert: dr Aleksandra Samborska, lekarz medycyny estetycznej (www.samborska.com.pl).

Jak działa karboksyterapia?

Dwutlenek węgla jest bezwonnym, bezbarwnym, niepalnym gazem, który z powodzeniem od lat 30. XX wieku był stosowany w kardiologii, w leczeniu niewydolności żylnej. Zabieg polegał na kąpieli w wodzie nasyconej dwutlenkiem węgla. Pierwszy zabieg medycyny estetycznej z wykorzystaniem dwutlenku węgla został wykonany w Brazylii około 10 lat temu. Kuracja dwutlenkiem węgla jest całkowicie bezpieczna, ponieważ gaz ten jest produkowany w organizmie ludzkim podczas oddychania i spalania tkankowego, a wydalany przez płuca, co oznacza że jest stale obecny w organizmie.

Sam zabieg karboksyterapii jest łatwy i szybki, a ściśle określone dawki dwutlenku węgla podczas każdej iniekcje zapewniają bezpieczeństwo i kontrolę. Brak jest jakichkolwiek efektów ubocznych (możliwe drobne siniaki), co pozwala natychmiast wrócić do codziennych obowiązków.

Podanie CO2 prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych, a co za tym idzie zwiększenia przepływu krwi, lepszego odżywienia i dotlenienia obszaru objętego zabiegiem. Pod wpływem gazu CO2 tkanki ulegają rozwarstwieniu, wytwarza się kontrolowany stan zapalny, co w rezultacie prowadzi do produkcji kolagenu. Następuje całkowita przebudowa skóry.

Karboksyterapia w łagodzeniu objawów łuszczycy

Łuszczyca to genetycznie uwarunkowana przewlekła choroba, która charakteryzuje się specyficznymi zmianami chorobowymi na skórze. Zmiany te występują jako skutek nieprawidłowego oraz nadmiernego rogowacenia naskórka. W Polsce, Europie oraz Stanach Zjednoczonych około 2% ogółu populacji choruje na łuszczycę. Wśród mieszkańców Azji oraz Afryki jest obserwowana rzadziej.

Pierwotnym symptomem na skórze jest grudka czerwonobrunatna, wyraźnie odgraniczona od otoczenia z charakterystycznym drobnopłatowym złuszczaniem powierzchni. Umiejscowienie zmian, czasem bardzo rozległych, może być rozmaite: typowa lokalizacja to okolica kolan, łokci i owłosionej skóry głowy, okolica paznokci (może występować wraz ze zmianami skórnymi lub być jedynym objawem choroby). Często towarzyszą jej nadciśnienie tętnicze, zawał mięśnia sercowego, udar, otyłość, zaburzenia gospodarki lipidowej, miażdżyca i cukrzyca.

Co prawda w przypadku łuszczycy karboksyterapia działa jedynie objawowo i nie zapobiega tworzeniu się nowych zmian, ale zdecydowanie poprawia komfort życia pacjentów. Pod wpływem dwutlenku węgla zmniejsza się grubość, ilość oraz wielkość płytek łuszczycowych. Poprawia się mikrokrążenie, wygląd i jakość skóry leczonego obszaru. Zdecydowanie zmniejsza się, a czasem całkowicie ustępuje zaczerwienieni skóry oraz jej świąd. Zabiegi początkowo wykonuje się 2 razy w tygodniu stopniowo zwiększając przerwy między sesjami. Poprawa następuje zazwyczaj po 4-6 zabiegach, a wymagana ilość zabiegów to 16-20. Jeśli mamy do czynienia z łuszczycą owłosionej skóry głowy, to efektem ubocznym jest zmniejszenie wypadania włosów oraz poprawa ich kondycji.