Alergia na sierść pupila

Alergia na sierść to dotkliwy problem dla osób kochających zwierzęta. Cierpisz z jej powodu, a nie chcesz – Ty lub twoje dziecko – rozstawać się z ukochanym pupilem? A może alergia utrudnia kontakty z przyjaciółką „kociarą” i każde spotkanie z nią kończy się płaczem – niekoniecznie z powodu opowiadanych przez nią ckliwych historii? Zobacz, co zrobić, aby oswoić życie z alergią na sierść. 

Uważa się, że nawet co 10 osoba może reagować alergicznie na obecność zwierzaka w domu. Jeszcze do niedawna uważano, że jedyną metodą na pozbycie się objawów jest… pozbycie się ich źródła, czyli zwierzaka. Ponadto, jeśli dziecko od małego wykazywało cechy alergika lub miało atopowe zapalenie skóry, zalecano wychowanie w sterylnych warunkach i z dala od zwierząt. Dziś wielu lekarzy uważa, że przebywanie dziecka ze zwierzętami może pomóc w uzyskaniu odporności na alergeny różnego pochodzenia, a dzięki rozwojowi medycyny i farmacji możliwe jest w miarę komfortowe życie pod jednym dachem z ukochanym pupilem. Oczywiście, ważne jest przestrzeganie kilku zasad, aby zminimalizować kontakt z obecnymi w sierści alergenami.

Alergia na sierść, czyli co tak naprawdę uczula?

Powszechnie mówimy o alergii na sierść, natomiast tak naprawdę uczulają nas białka obecne w złuszczonym naskórku zwierzaków, ich moczu i ślinie, które osadzają się w ich sierści. Szczególnie agresywny jest mocz, ponieważ zwierzęta wydalają tą drogą białko. Wraz z sierścią alergeny rozprzestrzeniają się po całym domu, osadzając się na meblach, dywanach, zasłonach, ubraniach domowników, co powoduje, że już sam kontakt z właścicielem zwierzaka może wywołać objawy alergiczne.

Jakie zwierzęta najbardziej uczulają?

Koty, psy, chomiki, świnki morskie, króliki (zwłaszcza długowłose), a więc wszystkie „futrzaki”. Najbardziej alergizujące są koty – ponieważ jest ich bardzo dużo, ich alergeny mogą znajdować się nawet w domach, w których nie mieszkają zwierzęta, i ze względu na dużą „przylepność” pozostawać w nich nawet przez wiele lat. Ok. 20% alergików cierpi z powodu kontaktu z psami. Najsilniej alergizują te rasy, które produkują dużo śliny. Miłośnicy zwierząt powinni szukać ras, które mało się ślinią, nie wylizują często swojego futra, mają krótką sierść i mniej linieją – wśród kotów to np. devon rex, a wśród psów – bedlington terier, sznaucer, maltańczyk, york czy pudel. Zwykle mniej alergizujące są samiczki (u samców pośrednio pomaga kastracja zwierzęcia). Natomiast powszechna opinia, że zwierzaki posiadające włosy a nie sierść są „hypoalergiczne”, nie do końca jest prawdziwa – alergeny mogą się bowiem osadzać także na krótkich włoskach, aczkolwiek ich działanie zwykle będzie słabsze.

Objawy alergii na sierść

Obecne w powietrzu alergeny dostają się do układu oddechowego, powodując przede wszystkim objawy z jego strony, takie jak: wodnisty katar, swędzenie w nozdrzach i gardle, kichanie, kaszel. Do tego często dochodzi swędzenie i łzawienie oczu, a także objawy ze strony skóry: pokrzywka, rumień, podrażnienie czy pokrzywka. Bywa, że objawy są gwałtowne, zwłaszcza u osób chorych na astmę – wtedy może dojść do wywołania obrzęku krtani, duszności czy nawet wstrząsu anafilaktycznego.

Zwykle objawy alergii na sierść możemy dosyć łatwo zdiagnozować samodzielnie – po reakcji na kontakt ze zwierzęciem, ale aby je potwierdzić, należy wykonać skórne testy alergiczne.

Jak leczyć alergię na sierść?

Najlepiej byłoby unikać kontaktu z alergenami, ale w codziennym życiu to naprawdę trudne, ponieważ znajdują się one nie tylko w sierści zwierząt, ale też w powietrzu, całym domu czy na ulicy. Poza tym wiele osób nie chce się rozstawać się ze swoimi pupilami. Dlatego też konieczne staje się stosowanie leków antyhistaminowych (zgodnie z zaleceniami lekarza), które blokują receptor histaminowy wywołujący reakcje alergiczne. U niektórych osób stosuje się też terapię odczulającą, która polega na regularnym podawaniu podskórnie dawek alergenu, aby przyzwyczaić do niego organizm – najlepsze efekty odczulania obserwuje się u dzieci. Terapia zwykle trwa kilka lat. W wypadku zmian skórnych konieczne jest stosowanie odpowiedniej pielęgnacji mającej na celu łagodzenie objawów i ochronę przed alergenami.

Jak zmniejszyć ryzyko wystąpienia objawów alergii na sierść?

• Wybieraj rasy uznawane za mniej alergizujące i pamiętaj, że generalnie psy rzadziej wywołują objawy alergii niż koty,
• Wydziel w mieszkaniu strefy, do których zwierzak nie ma wstępu, np. do twojej sypialni ani tym bardziej łóżka,
• Regularnie odkurzaj mieszkanie i myj podłogi na mokro, warto zastanowić się nad kupnem specjalnego odkurzacza dla alergików,
• Regularnie pierz zasłony, narzuty, koce, poszewki, w których osadzają się alergeny,
• Unikaj puchatych dekoracji, dywanów i innych „kurzołapów”, zwłaszcza tych, które trudno regularnie prać,
• Nie pozwalaj, aby w czasie zabawy twój pupil lizał cię po twarzy,
• Przynajmniej raz w tygodniu pierz w wysokiej temperaturze legowisko swojego pupila, dbaj o czystość klatki królika czy chomika,
• Zadbaj też o higienę pupila, systematycznie go wyczesuj, zwłaszcza w okresie linienia – najlepiej, aby robiła to osoba, która nie jest uczulona, najlepiej na zewnątrz,
• Na co dzień stosuj dermokosmetyki, które nie tylko łagodzą objawy alergii na sierść, ale też zmniejszają przenikalność alergenów do skóry, takie jak te z nowej gamy Oillan med+ Ochrona przed alergiami kontaktowymi i pyłkowymi. Składa się ona z 3 produktów: kremowej emulsji do mycia, balsamu regenerująco-ochronnego oraz hitu – kremu do miejscowego stosowania, który dzięki dodatkowi sukralfatu ma działanie ochronne i zmniejsza przenikanie alergenów do skóry. 

Czytaj więcej o Oillan med+ Ochrona przed alergiami kontaktowymi i pyłkowymi >